“Speurneuzen, Natte kaasstengels en Snoepies”

Schatkistjes maken
Ron heeft voor vandaag een grote speurtocht uitgezet. De zon schijnt en dat maakt het extra aantrekkelijk om naar buiten te gaan. Iedereen wist dat we een speurtocht/schatjacht zouden gaan doen en had uit voorzorg kaplaarzen en een extra paar droge sokken bij zich. De voorpret was voor Ron en mij al leuk. Schatkistjes maken, vragen verzinnen en testen of de route juist was. Ik hoorde bij binnenkomst dat de kinderen zich er ook op verheugden. Onder aanvoering van drie captains (de oudere jeugd) vertrokken de groepen. Eerst werd voor iedere groep een naam verzonnen: vervolgens gingen de Speurneuzen, de Natte Kaasstengels en de Snoepies op pad. Bij iedere groep zat als back-up een volwassene. Ondertussen gaf dat de overgebleven (pleeg)ouders de ruimte om bij te praten.

Onvermoede talenten
Soms kwamen de groepen elkaar tegen tijdens de speurtocht. Er heerste een gezonde rivaliteit en hilariteit. Na binnenkomst van alle kinderen heeft Ron de antwoorden met ze doorgenomen. Knap hoeveel vragen ze allemaal goed hadden! Een van de jongere meiden wist trouwens verrassend veel van verschillende boomsoorten. Onvermoede talenten. Nipt hadden de Speurneuzen gewonnen. De prijs werd officieel uitgereikt en daarna kon er gezamenlijk gegeten worden.

Gebroken glas
Gaat er ook wel eens wat mis? Tuurlijk! De tafel ziet er halverwege de middag al uit alsof er deze keer chocolade op ontploft is, dat blijkbaar geprobeerd is te blussen met een groot glas limonade;). En: er sneuvelt wel eens een glas, het ene kind draait zich opeens om en raakt daardoor per ongeluk een ander kind. Soms moet er dan getroost worden.

Voorzichtige vriendschappen
Maar ik zie ook al voorzichtig vriendschappen ontstaan tussen de kinderen. Ze gunnen elkaar zichtbaar veel. De gewonnen prijs wordt zonder aarzelen mee gegeven aan het meisje dat als eerste naar huis moet. Een mooi gebaar zie ik bij een jongen die de laatste saté pakt, maar die meteen aan een andere jongen geeft wanneer die zachtjes vraagt of er nog saté over is. Delen in zo’n groep hoort er bijna vanzelfsprekend bij.

Mockingbird verder brengen
Zodra bijna iedereen weg is, wil ik graag met “mijn” twee mooie meiden nog op de foto. Voor deze blog. Mag ik de foto erbij plaatsen? Ik krijg een volmondig ja, mits ze zelf de foto mogen uitkiezen. Samen met Noor, de pleegzorgbegeleider, blikken we uitgebreid terug op deze prachtige dag. Wat ging goed en wat kan eventueel beter of anders. Als dan vervolgens nog een satellietgezin spontaan appt dat ze het leuk vinden om via Mockingbird te werken met pleegzorg en hulp aanbiedt om als deelnemend gezin het landelijk verder te willen brengen, dan weten en voelen we dat we gezamenlijk met iets moois bezig mogen zijn.

Note: Dit bericht is geplaatst bij onze partner ‘Horizon’ waar Miranda blogs deelt over haar persoonlijke ervaringen als hubhome ouder. OP heeft toestemming dit bericht verder te verspreiden.

Mockingbird Family Model Ondersteuning pleeggezin